In 2010 startte ik met de Post-HBO Vakopleiding Haptonomie, waar ik uiteindelijk afstudeerde als haptotherapeut. (Er zijn meerdere afstudeerrichtingen.)
Maar waarom ben ik haptotherapeut geworden en niet bijvoorbeeld fysiotherapeut, psycholoog, of psychomotorisch therapeut?
Wat mij zo enthousiast maakt over de haptonomie, is dat het voor mij zo’n brede kijk geeft op het functioneren van de mens, die bovendien lekker praktisch is en gericht op het hier en nu.
Allereerst: ik ben razend blij met al mijn collega’s in andere disciplines. Ik verwijs dan ook met regelmaat door naar een van deze collega’s, of begeleid iemand samen met een collega die net een andere expertise heeft dan ik.
Wat mij zo enthousiast maakt over de haptonomie, is dat het voor mij zo’n brede kijk geeft op het functioneren van de mens, die bovendien lekker praktisch is en gericht op het hier en nu.
Haptonomie gaat namelijk over gevoelens, gedachten en gedrag. Aan al deze drie componenten besteden we aandacht. Het gaat over de inhoud van iemands verhaal, en ook over lichaamstaal en de manier waarop iemand zich presenteert; en daarmee invloed uitoefent op anderen. Het gaat over welk aandeel iemand zelf heeft in de totstandkoming en/of voortbestaan van zijn/haar ‘klacht’, maar ook over de invloed die de omgeving daarin heeft. Datgene waar iemand in vastloopt, komt vaak ook naar voren in de interactie met de therapeut. Het gaat over het zoeken naar en vinden van een aanpak die precies past bij deze ene persoon op precies dit moment van zijn/haar leven. Dat betekent dat ik als therapeut bij de ene mens andere kanten van mezelf laat zien, me anders opstel, een andere aanpak en benadering kies dan bij de ander. Dit maakt het werk uitdagend voor mij. Bij de een ben ik zacht, geduldig, bij de ander direct, confronterend. Daarom ontwikkel ik mezelf in het kunnen hanteren van verschillende stijlen en kwaliteiten.
Ik werk minder met protocollen. Wel met een plan. Een plan specifiek voor deze ene persoon, niet voor een klacht of een bepaald soort problematiek. Haptotherapie is een persoonsgerichte begeleiding, minder een klachtgerichte behandeling.
Ik praat met mensen, laat ze dingen doen waarin ze ofwel hun patronen bewust worden ofwel oefenen met het zich eigen maken van een nieuw, nog onbekender patroon. En ik raak mensen aan. Hoe afwisselend!
