Dit is het eind van een tijdperk.
Op maandag 25 november 2024 overleed Ted Troost, thuis in Duitsland, in het bijzijn van zijn familie. Het is nog nauwelijks voor te stellen, omdat hij tot deze zomer nog druk was met het behandelen van zijn klanten en het trainen van groepen.
De carrière van Ted begon rommelig, zoals dat wel vaker gaat. Hij werkte als sjouwer in de haven, zat een blauwe maandag op kantoor, werd tennisleraar en uiteindelijk fysiotherapeut. Toen hij rond de dertig was, bezocht hij een lezing van Frans Veldman, die toen volle zalen trok met een nieuwe aanpak van patiënten. Het zou zijn leven compleet op zijn kop zetten. Hij werd, vertelde hij, ergens diep van binnen geraakt door de boodschap van Veldman en besloot op dat moment om er volmondig ‘ja’ tegen te zeggen, al had hij geen flauw benul wat hem later nog allemaal te wachten zou staan.
Ted ging bij Veldman in de leer. Wat moet Veldman opgekeken hebben van deze lange, dunne slungel uit Rotterdam. Ted bleek een natuurtalent. Hoewel hij trouw alle colleges volgde en braaf zijn opdrachten maakte, had hij het al vanaf de eerste dag in de vingers. Hij schopte het tot directeur van de Academie voor Haptonomie en maakte daarnaast naam met het begeleiden van topsporters en andere bekende Nederlanders. Haptonomie werd steeds bekender, al was het maar omdat hij zijn naam eraan had verbonden.
Ted behandelde daarnaast in Rotterdam een bonte verzameling mensen in zijn praktijk, waarvan hij later ook kinderen en kleinkinderen zou leren kennen. Op de achterkant van een bierviltje rekenden we pas eens uit dat hij inmiddels zo’n honderdduizend behandelingen op zijn naam had staan.
Ted wilde niks liever dan haptonomie op de kaart zetten. Het moest bekend worden, toegankelijk en voor iedereen beschikbaar. Maak geen patiënten van mensen, hield hij iedereen voor die het maar wilde horen, maar wees er voor ze met al je aandacht en stel ze vooral gerust. Dat heeft iedereen nodig.
Het klinkt ons, de Stichting Haptotherapie en Haptonomie op de Kaart, als muziek in de oren. Laten we daarom met z’n allen het stokje van hem overnemen. Ted had namelijk helemaal gelijk. Haptonomie is goed voor iedereen. Voor jong en oud, of je nu kwaaltjes hebt of in topconditie bent.
Dan wordt het eind van het tijdperk tegelijk ook het begin van een nieuw tijdperk.
Ons medeleven gaat uit naar zijn naasten en eenieder die door hem is (aan)geraakt, persoonlijk en professioneel.
Dank voor alles, Ted. Je nalatenschap is onuitwisbaar.
Als ik aan Ted denk, dan hoor ik 2 zinnen van hem duidelijk in mijn oren:
“Maak van je handen 2 grote oren die luisteren wat het lijf van de ander je te vertellen heeft.”
en
Kunnen we AF van het woord haptonomie? Dat moet je telkens uitleggen, het moet simpeler kunnen.”
Deze 2 uitspraken van hem motiveren me dagelijks om te doen wat ik doen. Dank je Ted!
Dank voor de inzichten. Schatplichtig zullen we blijven. Haptonomie heeft mijn leven verrijkt.
Veel sterkte aan familie en vrienden.
Dank voor alles wat je gaf. Met jou in ons hart geven we de haptonomie een nog mooiere plek in het leven.
Grote dank en een diepe buiging voor je Ted. Jouw handen staan gegrift in mijn lichaamsgeheugen en je blik en woorden hebben onuitwisbare indrukken achtergelaten.
Ik wens alle nabestaanden troost uit de dierbare herinneringen aan jou.
Ted leerde van Veldman en ik leerde van hem en van Eric tijdens de mooie en onuitwisbare masterclasses in Garderen!
Dankjewel Ted 🙌❤️
Het allereerste boek dat ik over haptonomie las, inmiddels heel lang geleden, was van Ted Troost. Het was thuiskomen. Voor altijd dankbaar voor zijn wijze woorden en grote inspiratie voor het mogelijk maken van het voortzetten van de haptonomie.
Mijn steun gaat naar jullie, zijn familie en vrienden.
Ted Troost. Een naam die onlosmakelijk verbonden is met de Haptonomie. Zijn afscheid is een verlies. Maar zijn bijdrage zal blijvend resoneren.
Lieve Ted, wat heb je mij geïnspireerd en geholpen het leven een beetje beter te begrijpen
Je sessies waren een mix van confrontatie , compassie en coaching
De impact van jou ‘zijn’ op de diverse teams waarmee we hebben gewerkt is voor altijd beklijft
Heel veel dank !
Haptonomie is de start en basis van mijn persoonlijke ontwikkeling geweest. De weg naar het lichaam liegt nooit! Een indrukwekkende man met een bijzondere gave. Opgegroeid in Schiebroek en op school gezeten met zijn dochter maakt het dichtbij. Veel sterkte voor zijn vrouw, kinderen, familie en vrienden!
Door Ted is 45 jaar geleden een heleboel veranderd in mijn manier van werken met mensen, maar ook in mijn eigen leven. Hij kon je op een speciale manier een grote spiegel voorhouden en liet je toch zelf de oplossing zoeken, maar je voelde ook de warmte bij hem. Ik pluk er nog steeds de vruchten van. Heel veel sterkte voor zijn familie.
“Voelen laat
zich niet vangen door woorden
Dat kon jij laten voelen
en wie het wilde begrijpen
was weg bij het voelen”
Dankbaar dat je mij verwelkomde. Dank voor je complimenten en de twee mooie gesprekken die we samen mochten voeren. Dat ik daarna verward naar huis reed en soms nog dagen in verwarring was, was part of the deal. Je raakte me en dat was jouw intentie. Ik hoef het niet te begrijpen, alleen maar te voelen, dat wat er is, is er.
Je zal gemist en nooit vergeten worden door een ieder die je hebt geraakt.
In gedachten bij de nabestaanden
Pascalle
Lieve Ted, rust zacht en kijk toe hoe het haptonomenveld steeds groter en groter wordt, voor een groot deel dankzij jou!!!
Dank Ted en Eric voor de gave Masterclass die ik bij jullie gevolgd heb. Ted zei: geloof nooit wat mensen inhoudelijk zeggen:-) kijk, voel, neem waar en maak het vooral heel eenvoudig…. dankbaar voor je wijsheid en die van jouw maatje Eric Elbers.
Ik heb Ted en Marianne leren kennen vanuit een heel andere invals hoek, n.l. hetzelfde gevoel voor een aangename leefomgeving hetgeen resulteerde in het met hen samenstellen van een aangenaam leefklimaat. Ik heb hier fijne en dankbare herinneringen aan en wens Marianne en kinderen veel sterkte met het overlijden van Ted.
❤️ daar waar pure liefde is, ontmoet(t)en we elkaar. Dag, Ted.
Lieve grote kanjer,
45 jaar heb ik je mee mogen maken, van dichtbij, in de opleiding bij Frans Veldman in Overasselt en in alle na- en bijscholingen, masterclasses daarna, en ook veraf, al was je voor mij nooit ver weg.
Ach, ‘haptonomie’ …. dikke bomen …. krentenbrood … zei je ooit, letterlijk, ergens eind 80er jaren geloof ik, om aan te geven hoe basic en gewoon het was waar we mee bezig waren.
Je hebt de haptonomie ‘gede-elitariseerd’, en dat was hard nodig.
Jij hebt me laten voelen wie ik echt was, door me – dwars door mijn overleefmuur heen – ten diepste (aan) te raken. Je onthulde mijn draagkracht en mijn ruimte.
Veel van je onconventionele aanpak heb ik in die vroege jaren aan den lijve mogen ervaren:)
Je zal me altijd blijven inspireren, ook nu je niet meer hier bent.
Dankjewel voor alles, Ted.
Heb het goed daar.
Met heel veel liefde,
Paulien
Bij deze wil ik mijn medeleven uitspreken naar de naasten en dierbaren van Ted.
Ik herinner me hem naast zijn wijsheid ook als een kwajongen. Het blijven spelen neem ik mee in mijn herinnering aan hem.
Liefs Ilse
Ted ik lees je boek Het lichaam liegt nooit’ stilletjes voor de tigste keer.
Jij snapte immers wat ik nog niet snapte,
En bovenal… voelde wat ik nog niet voelde.
Ode aan jou als meester die de waarheid van het lichaam doortastend over het voetlicht bracht.
Toegankelijk, eenvoudig, natuurlijk en voelend van top tot teen op ontmoeting afgestemd.
Liefs voor je vrouw, kinderen, dierbaren en niet te vergeten voor Eric je Hapto-Vriend.
Rust zacht ❤️
Dag Ted, dank voor je inzichten en mooie zijn. Sterkte voor familie, vrienden en iedereen.
Sophie Hickox
Een van de mensen van het eerste uur is niet meer. Zo lang ken ik je. Je was een van mijn docenten. Veel dank daarvoor Ted en voor alles wat je voor de haptonomie hebt gedaan en hebt betekend. Je eenvoud in doen en zeggen sprak mij aan. ‘Blijf de mens zien en voelen ‘. Ja dat doen we, we staan op jouw schouders en gaan verder met jouw nalatenschap.
Mijn condoleances en sterkte gewenst met dit grote verlies voor alle mensen die dichtbij Ted staan.
Dank je Ted!❤️
Lieve Ted, dank voor wie je was.
Als mens, als leraar, als vriend….ik heb veel van je geleerd en veel goeds meegekregen, door je handen, door je blik en door je luisteren.
Ik voelde me altijd een medemens naast je.
Voor de ontwikkeling van ons vak ben je van grote waarde geweest. Je leerde ons zien dat ” de haptonomie op straat ligt”. Oog krijgen voor het gewone en leren ontmoeten.
Dank.
Marianne en de kinderen, jullie hoorden altijd bij Ted. Een hartegroet, Ineke
Een voorbeeld voor velen, Mijn reis met Ted begon in 1972. Op de tennisbaan, hij was geen tennisleraar meer en ik begon net. Tennis met gevoel, lange rally’s zonder dat dat je de ander wilde overtreffen. Als patient heeft hij mij laten voelen hoe je met blessures omgaat. Zowel in de Vuurpijlstfaat als op de Mathenesserlaan. Vaak ook met zijn trouwe bondgenoot Jan Naaktgeboren. Veel sterkte voor Hester, Marian en de andere kinderen.
Als topsporter was ik n wandelend hoofd dat alle factoren van n wedstrijd wilde beheersen. Ted leerde me te voelen dat je lichaam een antenne is die alle impulsen uit je omgeving opvangt. Die hoef je niet te controleren alleen maar te ontvangen dan volgt de rest vanzelf. En inderdaad was dat inzicht een bevrijding. Tegelijk luidde het ook het einde van m’n loopbaan in.
Toen ik zoveel jaar later in n masterclass met m zat shockeerde hij me nogal door te zeggen dat ik toen verder was dan nu. Dat was natuurlijk ook zo. Als topsporter was je veel dichter bij de kern van die antenne dan als n in pak gehulde kenniswerker. Toen ik doorhad hoe moeilijk het is om in onze controle samenleving een zuivere antenne te blijven heb ik uiteindelijk het rigoureuze besluit genomen om een paardrijschool te beginnen. Ted praatte met z’n handen. Hij heeft me op de weg gezet naar m’n eigen geluid, m’n eigen voelen En paardrijden kan alleen als je zuiver aanvoelt wat er tussen jou en je paard gebeurt. Mensen laten ervaren wat dat betekent kon Ted door ze op n tafel te leggen. Maar met n paard kom je ook n heel end. Dank je Ted voor het wijzen van de weg. Je hebt het allemaal doorgegeven.
Maarten
Lieve Ted, Bedankt voor de mooie tijden en de wijze levenslessen die ik van jou heb mogen leren. Ik wens iedereen die hem een warm hart toedraagt, heel veel kracht. Tot ooit, mooi mens.
Ik kende je niet wel van je gehoord en toen je in mijn 1e jaar het academisch jaar opende op zo’n mooie uiterst simpele maar doortastende wijze wist ik dat ik goed zat bij de academie voor haptonomie. En ik zou tegen je willen zeggen kom gerust nog een keer terug Ted, gewoon eventjes, om te vertellen en/of ons te laten voelen wat je ons dan nog mee kan geven.
Veel liefs en sterkte gewenst aan familie, vrienden en overige nabestaanden.
Ted, lieve, warme, eigenwijze en gevoelige man. Wat zal het wegvallen van jou een gemis zijn voor jouw geliefden en dierbaren. Ik hoop dat de warme herinneringen aan jou in hun hart, hun tot steun zullen zijn.
Als ik terug ga in herinnering, dan hoor ik jouw stem, zie jouw ogen en voel ik je handen. Ze konden pijnlijk diep doordringen, maar ook teder en kwetsbaar zijn, waarmee je de teerste ziel kon doen ontwaken.
Als er werkelijk contact ontstond tussen mensen, was jouw verwondering en blijdschap altijd inspirerend aanwezig. Ik ben dankbaar dat ik jou heb mogen meemaken en aan jou heb mogen leren.
Door jou in éénvoud geraakt,… Jan
Wat een een bijzondere, wijze en lieve man. Eind jaren 80, begin jaren 90 was Ted heel actief in het Nederlandse topvoetbal. Daar heb ik Ted leren kennen als een inspirerende collega die juist bij de topvoetballers het verschil kon maken. De revalidatie liet hij aan ons over, respect over en weer. Later heb in Ted opnieuw mogen ontmoeten door onze wederzijdse vriend Eric, hoe bijzonder was dat. De luisterende handen spraken nog steeds boekdelen. Stap voor stap wist Eric daar mooie bladzijden van te maken, door het te duiden, verbinding te maken en het gedachtegoed te conserveren. Hoe fijn is dat de nalatenschap van Ted blijft voortleven. In liefdevolle herinnering blijft je warme stem, intense aanraking en wijze woorden. Rust zacht!
Jaren lang heb ik je van dichtbij mogen meemaken. Wijze lessen die ik vandaag de dag nog steeds bij tijd en wijle automatisch toepas. Want gevoel was o.a. niet denken.. Een verrijking in het leven.
Rust zacht Ted
wat een inspirator! je hoeft echt geen haptonoom te zijn om te begrijpen wat voor bijzonder mens Ted was… dank voor alles🙏🏼
Onze ontmoeting was geen toeval, ook jouw woorden. Op dat moment in mijn leven precies toen was jij daar. In contact zo vertrouwd en bijzonder. Je steun op afstand, ik mocht je vragen en je was er, zo voelbaar en wat gaf mij dat veel. Eeuwig dankbaar voor wat je mij leerde en ook later meegaf in ons waardevolle mailcontact.
In een volgend leven en daar hoop ik op dus zeg tot ziens en dankjewel.
Rust zacht
Ted heb ik ontmoet in zijn masterclasses met Eric. Bewaar er mooie herinneringen aan. Hij was een man om van te houden, een man die haptonomie ademde, werkte op de contactgrens, sprak met zijn handen … bevestigde met zijn aanwezigheid. Draag hem mee in mijn hart!
Dag lieve Ted. Dankjewel voor je wijze woorden en de zachtheid die ik bij je heb ervaren.
Bedankt voor al je inspiratie voor velen bij de ontwikkeling van de haptonomie en de toepasbaarheid ervan in de sportwereld. Geen dank is daarvoor te groot.
Lieve Ted,
Ik voel mijn stoel …
Liefs, Marjolein
Ik heb je leren kennen als iemand met een diepere blik als de meeste mensen en een warm persoon.Een verrijking. Bedankt en mijn innige deelneming voor zijn dichte naasten. Robert Mostert, Gent
Ted’s boek ‘Het lichaam liegt nooit’ was mijn inspiratiebron om te haptomie te gaan verkennen. Hij was is staat het steeds weer terug te brengen tot de kern. Groot hart en luisterende handen. Dankbaar voor wat hij heeft bijgedragen aan mijn persoonlijke leven en aan de wereld. Dank Ted!
Ted ga je missen je bent een bijzonder mens en wat heb ik jaren mogen lachen met jou en leren van jou. Dank, zal jou nooit vergeten. Veel sterkte voor familie.🙏🙏💋