Kanker, en dan…
Te horen krijgen dat je kanker hebt is bijna altijd zeer ingrijpend, voor jezelf en voor de mensen om je heen. In korte tijd komt er van alles op je af en vaak kom je voor moeilijke beslissingen te staan. Bovendien zijn veel mensen zich onmiddelijks bewust van het levensbedreigende karakter van deze ziekte, ook al is er tegenwoordig veel mogelijk en zijn over het geheel genomen de overlevingskansen enorm toegenomen.
Je krijgt niet alleen te maken met lichamelijke gevolgen, ook psychisch raak je uit balans. Zo kun je je overspoeld voelen door onzekerheid en angst, maar ook door andere -soms ongekend heftige- gevoelens: boosheid, verdriet, machteloosheid, eenzaamheid… Het kan een hele kunst zijn om je dan staande te houden.
Na de eerste schrik komen wilskracht en vechtlust vaak voorop te staan om de behandelingen aan te kunnen. Zorg en aandacht van familie en vrienden helpen hierbij; de regelmatige controles in het ziekenhuis kunnen in deze periode een veilig houvast bieden. De echte verwerking moet dan meestal nog komen. Eenmaal in een wat rustiger vaarwater kan meer en meer tot je doordringen wat je allemaal is overkomen. Het doormaken van kanker maakt vaak dat je anders in het leven komt te staan.