De relatie tussen ouders en kind start niet op het moment van geboorte, maar al tijdens de zwangerschap. Zeker als ouders voor de eerste keer in verwachting raken, verandert er veel in hun leven: de transitie naar ouderschap dient zich aan. Hoe zal hun leven er uit gaan zien als het kind geboren is? Bij deze veranderingen is het regelen van praktische zaken zoals kinderopvang en de inrichting van de kinderkamer al een heel karwei. De aandacht voor elkaar en voor het groeiende kind is soms moeilijker te realiseren. Van maatjes en minnaars groeit men in de rol van ouders, waarbij ze onderdeel uitmaken van een driemanschap: vader, moeder en kind.
Samen aanraken
De groeiende nieuwe relatie vraagt een ander soort aandacht dan de praktische zaken. Juist dit aspect staat centraal binnen de haptonomische begeleiding tijdens en vlak na de zwangerschap. Onder begeleiding krijgt het affectieve contact tussen ouders en kind vorm via het samen aanraken van het kind in de buik. Op die manier wordt er als vanzelf ruimte gemaakt voor ieders plaats in de nieuwe gezinssamenstelling. Ouders leren het kind zodanig aan te raken, dat er een uitnodiging van uit gaat. Het kind beweegt naar de uitnodigende handen van de ouders toe en ouders leren om te luisteren met hun handen naar de reacties van het kind. Dat vraagt respect voor de eigenheid van het kind en is een voorbereiding op sensitief, invoelend ouderschap. Moeder wordt zich bewust hoe ze tijdens de zwangerschap soepel in haar lijf kan blijven, waardoor het kind ruimte krijgt en het dragen lichter wordt. De partner krijgt een timmermansoog voor de wijze waarop moeder en kind zich tot elkaar verhouden. Ook krijgt de partner handvatten om het contact te versoepelen als moeder het lastig vindt om het kind veerkrachtig te dragen.
Veilige basis
Het spel tussen ouders en nog ongeboren kind van aanraken, uitnodigen, wachten en luisteren naar de reactie van het kind is een intieme gebeurtenis. Vaders geven aan verrast te zijn door het intense contact met hun kind en moeders geven aan blij te zijn met het kunnen delen van de vreugde als het kind reageert in haar buik. Zo worden ouders en kind gevoelig voor elkaars welbevinden en kan het kind binnen een veilige en letterlijk brede basis verder uitgroeien.