Als je me aanraakt, raak je niet alleen mijn huid, maar ook mijn hart, mijn ziel, kan je het leven voelen wat me heeft geraakt. Misschien voel je mijn afstand, maar komen we langzaam in verbinding als ik mezelf toelaat om te voelen, voelen in veiligheid.
Als je me aanraakt, ben ik kwetsbaar, maar zal ik langzaam meer in mijn kracht komen te staan doordat ik leer zeggen wat goed en minder goed voelt. Als je me aanraakt, vertel ik je in stilte mijn verhaal en hoop ik dat lichaam weer wat meer te gaan accepteren, omdat het van mij is, voelen wat het me te zeggen heeft zodat ik ernaar kan luisteren, zodat ik er weer mee in verbinding kom. Immers, sommige dingen raken juist beschadigd als je ze nooit meer aanraakt.
Als je me aanraakt en ik mijn hart open stel, kan ik weer leren voelen wat ik nodig heb: steun, hulp, troost en liefde voor de pijn die ik voel. Ministapje, voor stapje, voor stap, misschien die pittig grote brug over.
Dank dat je die reis op een veilige manier met me aan wil gaan en me de juiste route laat vinden.
Van verdwaald en alleen, naar in verbinding op weg.
— geschreven door een client
