Rouw is een mentale en fysieke reactie op een verlies. Rouw is soms makkelijk en soms heel moeilijk te herkennen. Want rouw is er in vele vormen en maten. We kennen rouw met name na het overlijden van een dierbare. Maar rouwen doen we, in meer of mindere mate, na elk verlies. Bijvoorbeeld het verlies van een baan, van gezondheid of een onvervulde wens. En bij talloze andere ‘dierbare verliezen’. Rouwen is het aangaan en verwerken van verlies, in de breedste zin van het woord.
Maar wat is rouwen dan?
Rouwen is een proces, een duaal proces. Aan de ene kant is er de verliesgerichte kant en aan de andere kant de herstelgerichte kant. De verliesgerichte kant is de kant waar je de confrontatie aangaat met het verlies. Daar horen emoties en uitingen bij die we doorgaans begrijpelijk vinden; huilen, praten of juist zwijgen, boosheid, etc. De herstelgerichte kant is wat minder bekend. Dit is de kant waar je weer op de een of andere manier deel moet gaan nemen aan de wereld, die doorging toen jij iemand of iets dierbaars kwijtraakte; koken voor jezelf, jezelf verzorgen, weer een dagritme oppakken, etc. Ook hier horen emoties en gedragingen bij. Dat kan boosheid zijn of angst, maar ook hard werken of blijheid.
Wat ik in die tijd sterk vond aan haptotherapie is dat ik leerde en (h)erkende dat mijn lijf signalen gaf die ik negeerde
De ruimte die jij geeft aan je emoties, in zowel de ene als de andere kant van rouw, creëert draagvlak voor het verlies dat een plek heeft opgeëist in je leven. Draagvlak ontstaat en versterkt wanneer je je emoties aangaat. Door (aan)geraakt te worden raak je je emoties aan, een aangeraakte emotie mág er zijn. En ‘mogen’ heeft een dragend vermogen’.
Een client schreef mij: “Wat ik in die tijd sterk vond aan haptotherapie is dat ik leerde en (h)erkende dat mijn lijf signalen gaf die ik negeerde (ik moest door, maar ik was moe…). Er was juist aandacht om stil te zijn, er te mogen zijn met alles wat zich in mij aandiende. Door aanraken van mijn lijf, mijn graadmeter, kreeg ik daar inzicht in. Ook…nee… JUIST ík mocht zíjn.”
Het onderscheidende van de haptotherapie is de aanraking. Dus JA, de haptotherapeut kan helpen in een periode van rouw, of het verlies nu kort of al langer geleden is. Als het (nog) niet (voldoende) is aangeraakt, laat de haptotherapeut je dan aanraken.
Meer weten?
Neem gerust contact op met een haptotherapeut in jouw buurt.
